Ceny zbóż, notowania, aktualności

123RF Zdjęcie Seryjne

Pokrywa śnieżna wskutek małego przewodnictwa cieplnego zapobiega przemarzaniu roślin. Gdy temperatura powietrza spada poniżej -25oC to gruba pokrywa śnieżna zabezpiecza rośliny przed ujemnym działaniem mrozu. Łagodzi też wahania temperatury w otoczeniu roślin, co jest szczególnie ważne dla tych płytko zakorzenionych. Chroni przed wysychaniem te części rośliny, które warunkują jej przeżycie (szyjka korzeniowa w rzepaku, czy węzeł krzewienia u zbóż).

Właściwości ochronne zależą jednak od rodzaju śniegu i warunków w jakich uformowała się pokrywa śnieżna na polu. Najlepszy jest opad śniegu świeżego, w warstwie powyżej 10 cm, który stopniowo wysusza się pod wpływem coraz to silniejszych mrozów, nie tworzy zbitej skorupy, są w nim przestwory, które nie odcinają dopływu tlenu. Śnieg zlodowaciały odcina dopływ tlenu do roślin i powoduje ich wyprzenie.

Najniebezpieczniejsze dla przezimowania roślin są warunki panujące na przedwiośniu, ze względu na panujące w tym okresie zmienne warunki termiczne. Wiosenne słońce w dzień, pobudza rośliny do wegetacji, a nocne spadki temperatur powodują powstawanie lodu. Topniejący śnieg tworzy wokół roślin lejki, w których za dnia gromadzi się woda, a nocą  zamarza uszkadzając rośliny. Śnieg zwiększa też kontrasty termiczne. Duże albedo (zdolność  pokrywy śnieżnej do odbijania promieni świetlnych) sprawia, że na wystające ponad pokrywę części rośliny w słoneczne dni obok promieniowania bezpośredniego pochodzącego od słońca dochodzi promieniowanie odbite, co dodatkowo nagrzewa je.

Śnieg kształtuję również stosunki wodne w glebie. Gruba jego warstwa i powolne tajanie sprzyja gromadzeniu wody w glebie.  Natomiast szybkie tajanie, przy jednocześnie zmarzniętej glebie prowadzić do bezproduktywnych spływów lub groźnych w skutkach lokalnych podtopień i tworzenia się zastoisk wody.

Źródło: farmer.pl