Ceny zbóż, notowania, aktualności

ps

Tylko całkowicie dojrzałe ziarno określonej odmiany, pochodzące z podobnych warunków uprawy, o jednakowym zabarwieniu i dużym wyrównaniu ziarna, daje wysokiej klasy słód. Ważna jest zawartość białka w ziarnie, nie przekraczająca 11,5% i celność ziarna powyżej 85%. Słodownie kontraktują i skupują obecnie najczęściej tylko wybrane przez siebie odmiany, najlepsze pod względem jakości browarnej.

Im wyższa ocena wartości browarnej odmiany, tym większa szansa uzyskania wymaganych przez słodownie parametrów odstawionego ziarna, a ziarno browarne jest znacznie droższe od pastewnego. Przy wyborze odmiany do siewu, rolnik powinien przede wszystkim kierować się syntetyczną oceną wartości browarnej odmian, wielkością plonu ziarna, a następnie ogólną odpornością na choroby (tab. 1). Należy sprawdzić, czy wybrana odmiana jest w grupie odmian preferowanych przez daną słodownię. Odporność odmian na wyleganie jest mniej ważna, z uwagi na zalecany niski poziom nawożenia azotem jęczmienia na cele browarne.

Bardzo dobra wartość browarna nie zawsze idzie w parze z wysokim plonem ziarna odmian.

Na podstawie trzech kryteriów wyszczególnionych w tabeli 1 (wg badań COBORU) można najwyżej ocenić odmiany: Conchita, Victoriana, Signora, Marthe, Mauritia, Żeglarz i Xanadu, a następnie Sebastian, Kormoran, Toucan, Class i Basza. Najnowsze odmiany: Afrodite, Aliciana, Bordo i Henrike są w trakcie rozmnażania i nie będą jeszcze dostępne w sprzedaży nasion.

Odmiany browarne nie różnią się wyraźnie między sobą wymaganiami glebowymi i przed plonowymi. Należy je uprawiać na lepszych glebach (kompleks pszenny bardzo dobry, pszenny dobry, żytni bardzo dobry), po dobrych przedplonach (okopowe, oleiste, warzywa na niezbyt dużych dawkach azotu). W najlepszych warunkach glebowo-przedplonowych należy uprawiać odmiany o dużej odporności na wyleganie: Victoriana, Żeglarz, Sebastian, Class, Nadek i Stratus. Najsłabszą odporność na wyleganie wykazują Kormoran i Jersey.

W związku z tym, że występuje u nas przewaga gleb o zbyt niskim pH, to w przypadku konieczności uprawy jęczmienia na glebach lekko kwaśnych należy wysiewać odmiany o pewnej tolerancji na obecność w glebie jonów glinu - Sezam, Poldek i Granal, a unikać najbardziej wrażliwych - Barke, Victoriana i Nuevo. Z uwagi na ujemną korelację plonu ziarna z zawartością białka, w warunkach niesprzyjających uzyskaniu dużego plonu (słabsza gleba, opóźniony termin siewu) należy wysiewać odmiany o szczególnie niskiej zawartości białka w ziarnie - Kormoran, Mauritia, Conchita, Nuevo i Sebastian, a w następnej kolejności Jersey, Barke, Beatrix, Signora i Toucan.

Jęczmień wymaga bardzo starannej uprawy roli, gdyż spośród zbóż najbardziej dodatnio reaguje na dobre przewietrzenie i pulchność gleby. Dlatego zaleca się przedsiewne zastosowanie agregatu uprawowego (kultywator, talerze wyrównujące, wał strunowy). W dobrych warunkach glebowych i w stanowisku po okopowych, wystarczająca jest dawka azotu 25-30 kg/ha. W stanowisku po pszenicy na lepszych glebach optymalną jest dawka 35 kg N/ha, a w średnich warunkach glebowych 40-45 kg/ ha. Nawożenie fosforem i potasem na glebach zwięzłych zaleca się wykonać przed orką zimową, a na glebach lżejszych wiosną wraz z azotem.

Zalecane dawki P2O5 na ha wynoszą od 80 kg przy bardzo niskiej zasobności gleby, do 25 kg przy wysokiej zasobności gleby w fosfor.

Dawki K2O na ha wynoszą odpowiednio od 100 do 30 kg.

Wszystkie odmiany browarne wymagają wczesnego terminu siewu (do 10 kwietnia).

W pewnym stopniu tolerancyjne na opóźnienie siewu do (15 kwietnia) są odmiany: Kormoran, Żeglarz, Mauritia, Signora, Sebastian i Granal.

Najmniej tolerancyjne na opóźnienie siewu odmiany to: Nadek, Johan, Binal i Ryton. Gęstość siewu ma znaczny wpływ na plon, ale niewielki na jakość browarną. Przy zbyt małej gęstości siewu występuje niedostateczna liczba kłosów w łanie, co stwarza warunki do większego zachwaszczenia. Za duża obsada roślin wzmaga konkurencję między roślinami i ich wzajemne zacienienie, osłabiając odporność na wyleganie.

W gorszych warunkach siedliskowych, skutkujących słabszym rozkrzewieniem roślin, racjonalna jest większa gęstość siewu (tab. 2).

Zwalczanie chwastów powinno się zaczynać od bronowania pielęgnacyjnego w fazie początku krzewienia jęczmienia i powtórzenia go po tygodniu. Przy silnym zachwaszczeniu konieczny jest oprysk herbicydem, zgodnie z zaleceniami Instytutu Ochrony Roślin - PIB w Poznaniu.

Herbicydy powinny być stosowane precyzyjnie, aby nie wpłynęły na pogorszenie jakości browarnej ziarna. Choroby i szkodniki również wymagają zwalczania odpowiednimi pestycydami.

Stosowanie antywylegaczy nie jest wskazane, gdyż mogą one zmniejszyć wartość browarną.

Do zbioru kombajnem należy przystąpić w fazie dojrzałości pełnej ziarna. Omłot powinien być staranny, aby nie dopuścić do mechanicznych uszkodzeń ziaren, obniżających zdolność kiełkowania przy słodowaniu. Odpowiednia temperatura ziarna przy omłocie wynosi 15-17%. Po oczyszczeniu ziarno trzeba stopniowo dosuszyć poprzez systematyczne szuflowanie lub wymuszony obieg powietrza w pryzmach (unikając zbyt wysokiej i zmiennej temperatury).

Źródło: Portal Spożywczy za: Nasza rola