Produkcja wieprzowiny w Europie
W rolnictwie Unii Europejskiej niektóre kierunki produkcji są bardzo chronione i wspomagane finansowo, inne nie mają tak dużego wsparcia. Do tych mniej hołubionych należy - produkcja wieprzowiny.
Pomoc Brukseli dla producentów trzody dotyczy głównie sytuacji kryzysowych, np. wystąpienia chorób zakaźnych u zwierząt. Choć pomór świń i pryszczyca zwalczane są urzędowo, to jednak straty finansowe hodowców nie są w pełni rekompensowane.
Ogólnie produkcję trzody stabilizuje się w ramach Wspólnej Polityki Rolnej. Służą temu: dopłaty do prywatnego magazynowania, ochrona rynku przed importem oraz dopłaty do eksportu. System dopłat do prywatnego magazynowania wieprzowiny uruchamia odpowiednie rozporządzenie Komisji Europejskiej, wydawane w momencie interwencji, czyli w okresie nadmiernej podaży wieprzowiny. Rynek żywca wieprzowego chroniony jest także polityką celną. Ustalane są kontyngenty na importowaną wieprzowinę. Mniejsze wtedy, gdy na rynku Wspólnoty jest nadprodukcja, większe - gdy rynek jest ustabilizowany. I kolejny instrument oddziałujący na ten rynek - subsydiowanie eksportu. Stawki dotacji są zmienne i zależą od cen w krajach Unii, jak i na rynkach trzecich.
W krajach dawnej "Piętnastki" gospodarstw, w których prowadzony jest chów trzody chlewnej jest w sumie ok. 350 tys. Produkcja ta jest tam bardzo skoncentrowana, zwłaszcza we Francji, Danii i Holandii. Największe problemy stwarzają zanieczyszczenie środowiska i łatwość rozprzestrzeniania się chorób świń. Może właśnie dlatego rynek ten nie jest tak mocno wspierany, jak inne. Stąd często pojawiają się głosy producentów trzody, domagających się zwiększenia interwencji na tym rynku.
Pomoc Brukseli dla producentów trzody dotyczy głównie sytuacji kryzysowych, np. wystąpienia chorób zakaźnych u zwierząt. Choć pomór świń i pryszczyca zwalczane są urzędowo, to jednak straty finansowe hodowców nie są w pełni rekompensowane.
Ogólnie produkcję trzody stabilizuje się w ramach Wspólnej Polityki Rolnej. Służą temu: dopłaty do prywatnego magazynowania, ochrona rynku przed importem oraz dopłaty do eksportu. System dopłat do prywatnego magazynowania wieprzowiny uruchamia odpowiednie rozporządzenie Komisji Europejskiej, wydawane w momencie interwencji, czyli w okresie nadmiernej podaży wieprzowiny. Rynek żywca wieprzowego chroniony jest także polityką celną. Ustalane są kontyngenty na importowaną wieprzowinę. Mniejsze wtedy, gdy na rynku Wspólnoty jest nadprodukcja, większe - gdy rynek jest ustabilizowany. I kolejny instrument oddziałujący na ten rynek - subsydiowanie eksportu. Stawki dotacji są zmienne i zależą od cen w krajach Unii, jak i na rynkach trzecich.
W krajach dawnej "Piętnastki" gospodarstw, w których prowadzony jest chów trzody chlewnej jest w sumie ok. 350 tys. Produkcja ta jest tam bardzo skoncentrowana, zwłaszcza we Francji, Danii i Holandii. Największe problemy stwarzają zanieczyszczenie środowiska i łatwość rozprzestrzeniania się chorób świń. Może właśnie dlatego rynek ten nie jest tak mocno wspierany, jak inne. Stąd często pojawiają się głosy producentów trzody, domagających się zwiększenia interwencji na tym rynku.
Źródło: Agrobiznes, TVP1